اثر 8 هفته تمرین استقامتی بر گرلین، انسولین، گلوکز و استروژن موش‌های صحرایی نر

چکیده سابقه و هدف: گرلین یک پپتید 28 اسید آمینه‌ای، مترشّحه از معده است و نقش مهمّی در تعادل انرژی، چاقی و رفتار دریافت غذا دارد. هدف این پژوهش، بررسی اثر 8 هفته تمرین ورزشی به مدّت 90 دقیقه بر غلظت گرلین پلاسما بود. روش‌شناسی: 30 سر موش صحرایی نر 8 هفته‌ای با نژاد ویستار و میانگین وزن 10 ±270 گرم انتخاب شدند و بعد از 3 هفته به طور تصا دفی در سه گروه، یک گروه تجربی (90 دقیقه) و دو گروه کنترل و شم قرار گرفتند. گروه تجربی به مدّت 8 هفته، هر هفته 5 روز و هر روز با سرعت 20 متر بردقیقه به مدّت 90 دقیقه و شیب صفر درجه روی نوارگردان ویژه جوندگان به تمرین پرداختند. 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و پس از 4 ساعت بی غذایی، موش‌ها بیهوش شدند و نمونه‌گیری خونی انجام شد. جهت‌ اندازه‌گیری گرلین پلاسما از روش (ELISA) استفاده شد. گلوکز پلاسما با استفاده از روش آنزیمی کولوریمتریک ‌اندازه­گیری شد. انسولین با استفاده از کیت Rat Insulin ELISA‌ اندازه‌گیری شد. برای‌ اندازه‌گیری استروژن نیز از Rat Estradiol ELISA استفاده شد. یافته‌ها: نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD نشان داد که سطوح استراحتی گرلین پلاسمایی در گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل تغییر معناداری نداشت (6/0>p). استروژن در گروه‌های تمرینی در مقایسه با گروه کنترل تغییر معناداری داشت (pنتیجه‌گیری: این تحقیق نشان داد، 8 هفته تمرین هوازی به مدّت 90 دقیقه بر غلظت گرلین پلاسما اثر نداشت. با توجّه به این که در این تحقیق موش‌ها در وضعیّت سیری کشته شدند، ممکن است یکی از دلایل عدم تغییر گرلین باشد.